Przenosić góry

Gdy już myślisz że to koniec - nagle zaczyna się układać...

Nie tak jakbyś chciał dokładnie

Nie tak że widzisz że ktoś Cię kocha do utraty tchu,

Nie tak że świat wariuje dookoła i kradniemy każdą wolną chwilę dnia....

Jednak każdy moment gdy wpada w moje ramiona jest magiczny

Mogę wtedy przenieść góry by ją ochronić

Dać jej wszystko by była szczęśliwa

Ściągnąć nawet gwiazdkę z nieba gdyby było trzeba...

Choć na koniec boję się znów zranienia

Powtórzenia historii które mnie tak dotknęły

Które choć były bardziej magiczne - rozpadły się w pył.

Szczególnie że te wszystkie historie nadal we mnie żyją...

Chyba muszę zająć się sobą.

Przestać szukać szczęścia w drogich chwilach

a sprobować odnaleść w tych codziennych.

Może wtedy będę znów mógł przenosić góry.

Może jednak i Ona wtedy będzie mogła pokochać....